Με την «Ιφιγένεια την εν Αυλίδι» «έπεσε» η αυλαία τού 48ου Φεστιβάλ Ολύμπου.

Ο Ευριπίδης με την «Ιφιγένεια την εν Αυλίδι» 

απευθύνεται, διαχρονικά, στους διχασμένους Έλληνες στέλνοντάς τους μηνύματα ενότητας και φιλοπατρίας.  

Αυλαία για το 48^ο Φεστιβάλ Ολύμπου αποτέλεσε η εξαιρετική, σε περιεχόμενο αλλά και σε σκηνοθεσία-ερμηνείες, παράσταση, «Ιφιγένεια η εν Αυλίδι», την οποία το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ανέβασε στο Αρχαίο Θέατρο Δίου την Παρασκευή 30 Αυγούστου 2019.

Ήταν μια εξ αναβολής παράσταση λόγω καιρικών συνθηκών, ίσως όμως το γεγονός ότι αυτή η τραγωδία παρουσιάστηκε τελευταία να ήταν ό,τι καλύτερο για να κλείσει το φετινό Φεστιβάλ, δεδομένου ότι το έργο αυτό περιγράφει εν μέρει την εποχή μας.

Μια παράσταση - κήρυκας της φιλοπατρίας.

Η «Ιφιγένεια η εν Αυλίδι» αν και γράφτηκε πριν από 2.426 χρόνια (408-406 π.Χ.), λίγο πριν από τον θάνατο του Ευριπίδη, περιγράφει καταστάσεις που μπορεί κανείς να βρει και στη σύγχρονη πραγματικότητα.

Πρόκειται για ένα έργο τού Ευριπίδη, που παραστάθηκε στα Μεγάλα Διονύσια, μετά τον θάνατό του, από τον Ευριπίδη τον Νεότερο (γιό ή ανιψιό τού μεγάλου τραγικού) και απέσπασε το πρώτο βραβείο. Και αυτό δεν είναι τυχαίο αφού ο Ευριπίδης, βαθιά σοφός και ώριμος, αναδιευθετεί το επικό υλικό και, απευθυνόμενος στους διχασμένους Έλληνες της εποχής του, γίνεται ο κήρυκας της φιλοπατρίας.

Εποχές παρακμής.

Σύμφωνα με σημείωμα του Σκηνοθέτη, Γιάννη Καλαβριανού, «αυτό το έργο, εμποτισμένο από την ατμόσφαιρα της εποχής του, με την Αθηναϊκή δημοκρατία να παραπαίει και την ήττα στον Πελοποννησιακό πόλεμο να πλησιάζει, αυτό λοιπόν το έργο αποτυπώνει έναν κόσμο όπου η πίστη στον ηρωισμό και στις πατριαρχικές αξίες έχει κλονιστεί.

Αποτυπώνει έναν κόσμο στον οποίον ο όχλος ανάγεται σε πρωταγωνιστή τής δράσης, την ιδία στιγμή που οι ήρωες, ασταθείς, γεμάτοι αδυναμίες και με συνέχεις αλλαγές γνώμης, κατακρημνίζονται. Γίνονται δηλαδή τόσο ανθρώπινοι, που ξενίζουν.

Μόνες σταθερές, σε έναν κόσμο μεταβατικό, παραμένουν ο αγώνας για την εξουσία, η αναπόδραστη ανάγκη που συντρίβει ζωές και ο ασύμπτωτος χρόνος των καλών προθέσεων, που μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφές.

Η Αθήνα δεν έχει πια το ηθικό έρεισμα ότι διεξάγει έναν πόλεμο αμυντικό ή εναντίον βαρβάρων. Παρόλα αυτά, το αίτημα της ομοψυχίας είναι κυρίαρχο και πρέπει να επικρατήσει».

Η δύση τού 48^ου Φεστιβάλ οδηγεί 

στην ανατολή τού 49^ου Φεστιβάλ Ολύμπου.

Αυτή η παράσταση καταχειροκροτήθηκε από το κοινό τού 48^ου Φεστιβάλ Ολύμπου. Καταχειροκροτήθηκε όχι από κεκτημένη ταχύτητα αλλά από την υπέροχη σκηνοθεσία καθώς και από τις καταπληκτικές ερμηνείες που έφεραν ενώπιον του κοινού την ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής η οποία όμως μοιάζει τόσο πολύ με τη σύγχρονη πραγματικότητα.

Ο ήλιος τού 48^ου Φεστιβάλ Ολύμπου έδυσε το βράδυ τής Παρασκευής 30 Αυγούστου 2019 ενώ το κοινό αναχωρούσε από το Αρχαίο Θέατρο Δίου μαζί με τα μηνύματα της παράστασης. Η επόμενη μέρα τού Φεστιβάλ Ολύμπου είναι ένας απολογισμός αλλά και μια προετοιμασία για την ανατολή τού 49^ου Φεστιβάλ!