24/7/1974 - 24/7/2017. Από τη Δικτατορία και την Τραγωδία τής Κύπρου, στη Μεταπολίτευση και στη σημερινή Κρίση.

Γράφει ο Ανδρέας Γαλανός

24/7/2017. 43^η ΕΠΕΤΕΙΟΣ, ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΗΘΗ ΔΕΞΙΩΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ. ΦΤΑΝΕΙ ΑΥΤΟ; 

ΥΠΑΡΧΕΙ, ΑΡΑΓΕ, ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΥΛΛΟΓΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠ' ΑΥΤΗΝ; 

Το έχω ξαναγράψει ότι οι πολιτικές κρίσεις τής δεκαετίας τού ’60 έδωσαν την ευκαιρία σε επίορκους αξιωματικούς (και με τη στήριξη ξένων δυνάμεων) να καταλυθεί η Δημοκρατία στις 21/4/1967 και να οδηγηθεί η Χώρα σε Κρίση Πολιτεύματος και σε επιβολή Δικτατορίας, η οποία κατέπεσε όταν με ευθύνη τού Δικτατορικού Καθεστώτος Ιωαννίδη (αλλά όχι μόνο) προκλήθηκε, μια μεγάλη εθνική Κρίση: Η Τραγωδία τής Κύπρου. 

Μια Μεταπολίτευση που οδηγεί στην... Κρίση

Η αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974 ήταν η μεγάλη ευκαιρία τής Ελλάδας να μεταβεί από τη στέρηση της ελευθερίας και την αυταρχικότητα της Δικτατορίας, στην πραγματική ελευθερία και

στη Δημοκρατική Ανάπτυξη. 

Δηλαδή, ήταν η μεγάλη ευκαιρία τής Χώρας να ισορροπήσει, να λειτουργήσει με μέτρο, μακριά από χαρακώματα, μίση και πάθη, μακριά από ιδεολογικούς ή άλλους διαχωρισμούς!

Κι όμως, αντί να συμβεί αυτό, από την αυταρχικότητα της Δικτατορίας οδηγηθήκαμε όχι στην πραγματική ελευθερία, αλλά στην υπερβολή, στην ελευθεριότητα. Από τη Δικτατορία οδηγηθήκαμε όχι στη Δημοκρατία με Δικαιοσύνη, αλλά στο πελατειακό κράτος! Οι πολίτες, ΚΑΙ με δική τους ευθύνη, κατάντησαν πελάτες των Κομμάτων και του Κομματικού Συστήματος!

Αργά και σταθερά, και χωρίς να το καταλαβαίνουμε, χτιζόταν η σημερινή κρίση που ζούμε. Χτιζόταν μια κρίση, με πολύ μεγάλη ευθύνη όλων των Κομμάτων (και εκείνων που κυβέρνησαν αλλά και εκείνων που δεν κυβέρνησαν αλλά πίεζαν τις εκάστοτε κυβερνήσεις προς λάθος κατεύθυνση και έταζαν παραδείσους στον λαό), με τεράστια ευθύνη των εκάστοτε κυβερνώντων, με σημαντικό μερίδιο ευθύνης των εκάστοτε Προέδρων τής Δημοκρατίας, με πολύ μεγάλη ευθύνη ημών των Δημοσιογράφων, αλλά και με ευθύνες τής συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών.

Κανείς δεν υπήρξε ανεύθυνος αυτής τής κατάστασης, παρά (ανεύθυνα ήταν) μόνο τα μικρά παιδιά και οι ανάπηροι… Όλοι οι άλλοι, ποιος λίγο, ποιος πολύ, έχουμε τις ευθύνες μας!

Ο κύκλος αυτής τής άρρωστης Μεταπολίτευσης δεν έκλεισε ακόμη… Όσοι στη δεκαετία τού 2000 μιλούσαν περί «Νέας Μεταπολίτευσης», τότε ή ηθελημένα αυταπατώντουσαν ή πολύ απλά κορόιδευαν τους πολίτες. Μιλούσαν για «Νέα Μεταπολίτευση» αλλά μετά ήρθε η …Κρίση!

Τα πνευματικά ελλείμματα της Χώρας έφεραν τα οικονομικά ελλείμματα και την Κρίση. 

 Η Κρίση, ακόμη κι αν βγούμε στις Αγορές, δεν θα έχει φύγει. Επιφανειακά θα έχει απομακρυνθεί, αφανώς θα υπάρχει, οπότε θα ξανάρθει -αργά ή γρήγορα- σαν ένας νέος σεισμός ή σαν πολλές και ισχυρές μετασεισμικές δονήσεις…

Για να βγούμε πραγματικά από τη σημερινή Κρίση, θα πρέπει να κατανοήσουμε το γιατί και το πώς οδηγηθήκαμε σ’ αυτήν. Να συνειδητοποιήσουμε ότι από το 1974 και μετά, η Ακρισία τής σκέψης μας μάς οδήγησε στην έκπτωση, στην παρακμή, με αποκορύφωμα τη σημερινή Οικονομική και Κοινωνική Κρίση.

Τα πνευματικά και πολιτικά μας ελλείμματα μάς οδήγησαν στα οικονομικά ελλείμματα (τα οποία επιμελώς κρύβαμε κοροϊδεύοντας εαυτούς και αλλήλους) μέχρις ότου αποκαλύφθηκαν περί τα τέλη τού 2009 με αρχές τού 2010.

Ας το συνειδητοποιήσουμε λοιπόν: Δεν είναι τα Μνημόνια που μας οδήγησαν στην Κρίση, όπως σκόπιμα προπαγανδίζουν κάποιοι. Είναι τα πνευματικά και πολιτικά ελλείμματα που από το 1974 και μετά μάς οδήγησαν στα οικονομικά ελλείμματα και στην Κρίση, η οποία μοιραία μάς οδήγησε στα Μνημόνια. 

Δεκαετία '60. Οι αλλεπάλληλες πολιτικές Κρίσεις που έδωσαν αφορμές για την επιβολή Δικτατορίας

Είναι τα ίδια πνευματικά και πολιτικά ελλείμματα που στη δεκαετία τού ’60 προκάλεσαν αλλεπάλληλες πολιτικές κρίσεις, οπότε στις 21/4/1967 έδωσαν την ευκαιρία σε κάποιους ξένους αλλά και σε κάποιους επίορκους αξιωματικούς να οδηγήσουν την Ελλάδα στη Δικτατορία και στην Τραγωδία τής Κύπρου (21/7/1974).

Η νεότερη ιστορία τής Ελλάδας είναι ιστορία εμφύλιων σπαραγμών, νικητών και ηττημένων, πολιτικών, οικονομικών και άλλων κρίσεων, δικτατοριών, αλλά είναι και ιστορία περιόδων προόδου. Αυτή την περίοδο, κυρίως από τη δεκαετία τού ’40 και μετά, είναι καλό να την εξετάζουμε και να την ερευνούμε σε βάθος όχι όμως με ιδεολογικά, κομματικά ή άλλα ιδιοτελή κριτήρια, αλλά με κριτήριο την Αλήθεια η οποία ελευθερώνει και λυτρώνει, πρόσωπα, ομάδες, λαούς. «Γνώσεσθε την Αλήθεια και η Αλήθεια ελευθερώσει ημάς» (Ιω. 8,32). «Η αλήθεια θα σε απελευθερώσει, αλλά πρώτα θα σε τσαντίσει πολύ» (Gloria Steinem).

Αν γνωρίζαμε την ιστορική Αλήθεια εμείς οι Έλληνες, μάλλον θα αποφεύγαμε τους εμφύλιους της δεκαετίας τού ’40-’50, μάλλον θα αποφεύγαμε τους πολιτικούς διχασμούς τής δεκαετίας τού ’60, τους διαχωρισμούς και τα χαρακώματα, τις δικτατορίες και τις κρίσεις.

Κι αν μας ενδιαφέρει να μάθουμε την πραγματική αλήθεια για το πώς φτάσαμε στην Κρίση, από το 1974 και μετά, τότε θα είναι πολύ πιο εύκολο όχι μόνο να βγούμε από την παρούσα Κρίση αλλά και να μην ξαναπέσουμε σ’ αυτήν. 

Τί συνήθως πανηγυρίζουν τέτοια μέρα (24/7), Δεξιοί και Αριστεροί...

Σήμερα, 24/7/2017, όπως κάθε χρόνο γίνεται και επαναλαμβάνεται από το 1974 και μετά, στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο και (κατά τα τελευταία χρόνια) στο Διαδίκτυο και στα Κοινωνικά Δίκτυα:

Οι Δεξιοί πανηγυρίζουν, ως συνήθως, για την επάνοδο της Δημοκρατίας προβάλλοντας τον ιστορικό ηγέτη τής Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Οι Αριστεροί μιλούν για τους αντιστασιακούς και τους πολιτικούς κρατούμενους της επταετίας 1967 - 1974, για εκείνους "τούς υπερασπιστές τής Δημοκρατίας που έδωσαν και τη ζωή τους για τη λαϊκή κυριαρχία και για την κοινωνική δικαιοσύνη στον τόπο μας". 

Υπάρχει χώρος για περισυλλογή και αυτοκριτική;

Η αλήθεια όμως είναι ότι η 24^η/7/1974 υπήρξε πράγματι η ιστορική μέρα όπου από τη Δικτατορία και την Τραγωδία τής Κύπρου οδηγηθήκαμε στη Μεταπολίτευση και, 43 χρόνια μετά, στη σημερινή Κρίση.

Σήμερα, 24/7/2017, γιορτάζουμε την 43^η επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας με τη συνήθη δεξίωση στο Προεδρικό Μέγαρο. Αλλά, φτάνει αυτό; 

Υπάρχει, άραγε, χώρος για περισυλλογή και αυτοκριτική (όλων μας) για το πώς από την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας φτάσαμε στη σημερινή Οικονομική και Κοινωνική Κρίση αλλά και το πώς πραγματικά, και όχι στα λόγια, θα βγούμε απ’ αυτήν; 

Ανδρέας Κατσιάπης - Γαλανός

Δημοσιογράφος