Από τις «παλιές καλές εποχές» στην «εποχή των επιδομάτων». Από την ευημερία στη δυστυχία. Γιατί;
Γράφει και υπογράφει ο
Ανδρέας Κατσιάπης - Γαλανός *
Πέρασαν κάποια καλά χρόνια. Ήταν τότε που απολαμβάναμε τη ζωή μας. Όμως, από το 2011 και μετά, απλώς προσπαθούμε να επιβιώσουμε.
Εκείνα τα παλιά καλά χρόνια, που ολοένα και ανέβαινε το επίπεδο ζωής μας, διεκδικούσαμε συνεχώς και συνεχώς μια καλύτερη ζωή. Ήταν η εποχή των παχέων αγελάδων. (Η φράση αυτή, που χρησιμοποιείται από σύγχρονους οικονομολόγους, είναι παρμένη από διήγηση της Αγίας Γραφής. Γένεση 41, 1-57· 42, 1-8· 50, 20. ).
Η ευημερία όμως αν δεν συνοδεύεται από βαθιά σκέψη και κριτική, τότε καταλήγει σε κρίση, σε δυστυχία. Και το αποτέλεσμα αυτό το ζούμε σήμερα.
Ευημερούσαμε τότε, αλλά ήμασταν ανέμελοι, οι περισσότεροι. Δεν σκεφτόμασταν. Δεν θέλαμε να σκεφτόμαστε. Αφήναμε τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους να σκέφτονται για εμάς… Και τις κυβερνήσεις, να πράττουν για εμάς, χωρίς εμάς…
Και τώρα; Τώρα ζούμε στην εποχή των ισχνών αγελάδων.
Κάποτε «πήραμε τη ζωή μας λάθος», που λέει και ο ποιητής, Γιώργος Σεφέρης. https://stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=4123
https://www.youtube.com/watch?v=gHOpgJFc5rw
Γιατί όμως «δεν αλλάξαμε ζωή»;
Μπορούμε, άραγε, να επιστρέψουμε στην εποχή τής ευημερίας, αλλά χωρίς να κάνουμε ξανά τα ίδια λάθη;
Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να εντοπίσουμε τα πραγματικά λάθη μας, λάθη που συνεχίζουμε να τα κάνουμε μέχρι και σήμερα. Και να τα διορθώσουμε. (Γι’ αυτά τα λάθη που κάναμε ή που συνεχίζουμε να κάνουμε, θα γράψω σε μια επόμενη ανάρτησή μου).
Τη σημερινή μου ανάρτηση θα την κλείσω με κάποια αποσπάσματα βαθιά φιλοσοφημένων και αποκαλυπτικών στίχων που γράφτηκαν στα τέλη τής δεκαετίας τού ’80, τότε που υπήρχε ευημερία. Τους στίχους αυτούς τούς έχω παραφράσει ελαφρώς, ώστε να είναι επίκαιροι, ως εξής:
«Πίσω απ’ τ’ αυτάρεσκα τραγούδια μας η σήψη προχωρούσε.
Τις μπερδεμένες μας ζωές φαουστικά σκηνοθετούσε.
Πώς να μην κλέψει ο Βουλευτής αφού ένα όραμα κονόμας
και ευζωίας και ανόδου ήταν το μέτρο ολονών μας;
Αν η ζωή είν’ αυτοσκοπός, αν είναι ο βίος φιλοτομάρης,
θα έρθει η ώρα, θα εκλιπαρείς, το επίδομα να πάρεις!
Κι εγώ, που είμαι ο πιο φριχτός, πώς να βγω και να ξαναρχίσω,
αν δεν θερίσω ό,τι έσπειρα κι αν δεν μετανοήσω»;
https://stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=7654
https://www.youtube.com/watch?v=LVzw6ToyZLk
Είναι στίχοι τού Διονύση Σαββόπουλου (1989), του άλλοτε επαναστάτη και αντιστασιακού, ο οποίος σήμερα, στα γεράματά του, έχει, κατά την κρίση μου, ουσιαστικά συμβιβαστεί με το κατεστημένο που κάποτε επέκρινε και πολεμούσε.
Υ.Γ. Όσες φίλες και όσοι φίλοι θέλετε να καταθέσετε κάποιο σχόλιο γύρω από το κείμενο αυτό, μπορείτε να ανοίξετε τον σύνδεσμο https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=pfbid02ayfjWpjBSCwXHYrs2eHL16PJfeHUYTkTuvfH16SReCqMcJWg4qTLm1gAHBonRpC9l&id=100009657090926
και να γράψετε εκεί τις απόψεις σας.
--------------------------------
* Ο Ανδρέας Κατσιάπης - Γαλανός
είναι πτυχιούχος Α.Ε.Σ. Αθηνών,
πτυχιούχος Θεολογικής Σχολής Αθηνών,
δημοσιογράφος στην Κατερίνη.
https://www.facebook.com/profile.php?id=100009657090926
email: galanos.andreas@gmail.com
%20.JPG)
.jpg)
