Μαθητές γυμνασίου χτυπιούνται, σε κοινή θέα όλων, στην πλατεία Δημαρχείου Κατερίνης. Τετάρτη 10/4, ώρα 7.30 μ.μ. περίπου.
Τετάρτη 10 Απριλίου.
Ώρα περίπου 7.30 μ.μ.
Πλατεία Δημαρχείου Κατερίνης.
Δεν άργησαν να έρθουν στα χέρια...
Το μίσος φαινόταν στα μάτια τους.
Γύρω τους, άλλα 5-6 περίπου παιδιά
κοίταζαν. Ποιος τολμούσε να παρέμβει;
Οι μεγαλύτεροι κοίταζαν. Ποιος τολμούσε
να κάνει μια παρατήρηση; Ένας τόλμησε,
φώναξε, ξαναφώναξε.
Το επεισόδιο όμως είχε και συνέχεια.
Τα παιδιά απομακρύνθηκαν
από την πλατεία και πήγαν πιο πέρα
για να συνεχίσουν τα χτυπήματα...
Ο άλλος που άκουγε να βρίζεται η μάνα του
άνοιξε το κινητό του για να επικοινωνήσει
με τον αδελφό του, να έρθει για να πολεμήσουν
μαζί...
Από τα λόγια, στα χέρια.
Και από τα χέρια, στα "μαχαίρια",
που λέει και ο λαός μας.
Η ιστορία αυτή επαναλαμβάνεται
καθημερινά. Δεν είναι πια έκπληξη.
Είναι μια καθημερινότητα που τη
βλέπουμε σε ειδήσεις στο διαδίκτυο.
Και όσοι νομίζουν ότι αυτού του είδους
οι καταστάσεις θα σταματήσουν με
αυστηρότερους νόμους, γελιούνται.
Χρειάζονται δράσεις, χρειάζεται παιδεία,
παιδεία από την οικογένεια, από το σχολείο,
από την Εκκλησία, από τον υποτιθέμενο
"πνευματικό κόσμο" τής Χώρας.
Όταν όμως υπάρχει παντού μια βαθιά
παρακμή...
Κι όταν το "πάνω χέρι" στην παιδεία
το έχει η αμερικανοποιημένη τηλεόραση,
που μεταφέρει πρότυπα βίας, αλλά και
το ελευθεριάζον διαδίκτυο, τότε ας μην
περιμένουμε έναν καλύτερο κόσμο...
Ό,τι σπείραμε τα προηγούμενα χρόνια
ή τις προηγούμενες δεκαετίες, αυτό και
θερίζουμε σήμερα. Κάτι δεν κάναμε καλά
τα προηγούμενα χρόνια ή κάποιες
προηγούμενες δεκαετίες. Ας ψάξουμε
λοιπόν να βρούμε τι δεν κάναμε καλά...
Και τότε ίσως βρούμε και τη λύση.
Πάντως, η λύση στο πρόβλημα δεν είναι
οι αυστηρότεροι νόμοι, ούτε όμως και
οι ηθικολογίες. Είναι η παιδεία. Μιλάμε
για παιδεία, όχι για εκπαίδευση. Είναι
άλλο η παιδεία και άλλο η εκπαίδευση.
Και η σημερινή εκπαίδευση έχει ίσως
κάποια σοβαρά ελλείμματα παιδείας.
.JPG)
