ΕΚΚΛΗΣΙΑ / ΕΛΛΑΔΑ. Αγιοκατατάχθηκε, μετά από 163 χρόνια, ο επαναστάτης άγιος Χριστοφόρος Παναγιωτόπουλος ή Παπουλάκος, σφοδρός επικριτής των πολιτικών και εκκλησιαστικών εξουσιών τής εποχής του.
 |
| Η εικόνα αυτή τού αγίου Χριστοφόρου Παναγιωτόπουλου ή Παπουλάκου δεν είναι μια ασπρόμαυρη ζωγραφιά αλλά είναι μια πραγματική φωτογραφία που είχε ληφθεί με τα παμπάλαια και "πρωτόγονα" φωτογραφικά μέσα εκείνης τής εποχής. |
Επιτέλους, αγιοκατατάχθηκε,
μετά από 163 χρόνια,
ο επαναστάτης άγιος
Χριστοφόρος
Παναγιωτόπουλος
ή Παπουλάκος.
Ήταν σφοδρός επικριτής τής Βαυαροκρατίας
και της ξενοκρατίας, καθώς και σφοδρός ελεγκτής
τής τότε Ιεράς Συνόδου τής Εκκλησίας τής Ελλάδος.
Η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως,
μετά από εισήγηση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, και αφού
μελέτησε τον φάκελο που αφορούσε τη ζωή και το έργο τού Μοναχού Χριστοφόρου Παναγιωτόπουλου ή Παπουλάκου, αποφάσισε να τον
κατατάξει στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Ο Χριστοφόρος
Παναγιωτόπουλος ή Παπουλάκος γεννήθηκε στα Άρμπουνα της Αχαΐας το 1770 και
εκοιμήθη εν Κυρίω, εξόριστος, στην Άνδρο, στις 18 Ιανουαρίου 1861.
Η σημερινή Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας τής Ελλάδος
και του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως
ήξεραν, άραγε, ποιον αγιοποίησαν;
Αν ζούσε σήμερα
ο Χριστοφόρος Παναγιωτόπουλος ή Παπουλάκος,
θα επέκρινε σφοδρώς τη σημερινή κυβέρνηση,
τον Ιερώνυμο, τον Βαρθολομαίο,
τους σημερινούς Αρχιερείς!
Δεν γνωρίζουμε το τι υλικό υπήρχε στον φάκελο που η
Εκκλησία της Ελλάδος προσκόμισε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Πιθανόν, στον
φάκελο αυτόν να υπήρχαν όλα τα στοιχεία που αφορούσαν το πρόσωπο του Μοναχού Χριστοφόρου Παναγιωτόπουλου ή
Παπουλάκου. Πιθανόν όμως, να υπήρχαν ορισμένα απ' αυτά τα στοιχεία. Γιατί όμως κάνουμε
σήμερα ένα τέτοιο σχόλιο;
Ο Χριστοφόρος
Παναγιωτόπουλος ή Παπουλάκος δεν ήταν οποιοσδήποτε Μοναχός τής εποχής του. Ήταν ένας επαναστάτης Μοναχός, σφοδρός
επικριτής τής Βαυαροκρατίας και της ξενοκρατίας, καθώς επίσης και σφοδρός
επικριτής Αρχιερέων τής εποχής του. Δηλαδή, ήταν ένας σύγχρονος Αυγουστίνος Καντιώτης ή και αντίστροφα.
Μπορεί να πει κάποιος ότι και ο Αυγουστίνος Καντιώτης ήταν, σε κάποια σημεία, μιμητής τού Χριστοφόρου Παναγιωτόπουλου ή Παπουλάκου,
τον οποίο και τιμούσε δεόντως, όπως επίσης ήταν και μιμητής του αγίου Κοσμά τού Αιτωλού.
Ο Χριστοφόρος Παναγιωτόπουλος ή Παπουλάκος
ήταν για την εποχή του ό,τι περίπου ήταν για την εποχή μας
ο άγιος Επίσκοπος Φλωρίνης
Αυγουστίνος!
Αυτός, πιθανόν, είναι και ο λόγος που η Ιερά Σύνοδος
της Εκκλησίας τής Ελλάδος δεν τολμά να κάνει εισήγηση στο Οικουμενικό
Πατριαρχείο, ώστε ο άγιος Επίσκοπος
Φλωρίνης Αυγουστίνος (μέγας κήρυκας, μέγας επαναστάτης, μέγας επικριτής
πολιτικών και εκκλησιαστικών εξουσιών, αλλά και σύγχρονος προφήτης), να
καταταχθεί στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Και αφού η Εκκλησία τής Ελλάδος και το Πατριαρχείο
Κωνσταντινουπόλεως δεν τολμούν να αγιοκατατάξουν τον Επίσκοπο Φλωρίνης Αυγουστίνο, επειδή, προφανώς, η ζωή και το έργο
τού Καντιώτη ελέγχει τις συνειδήσεις τους, πώς τόλμησαν να αγιοκατατάξουν τον Χριστοφόρο Παναγιωτόπουλο ή Παπουλάκο ο οποίος ήταν σφοδρός επικριτής των
πολιτικών και εκκλησιαστικών εξουσιών τής εποχής του;
Γι’ αυτό, λέμε, ότι η Ιερά Σύνοδος της
Εκκλησίας τής Ελλάδος, πιθανόν, δεν γνώριζε (δεν γνώριζαν κάποιοι, τουλάχιστον) όλες τις πτυχές τού βίου τού Χριστοφόρου Παναγιωτόπουλου ή
Παπουλάκου, όπως ίσως άγνοια έχει, μέχρι και σήμερα, το Πατριαρχείο
Κωνσταντινουπόλεως, που προέβη στην αγιοκατάταξη…
Τόλμησαν να αγιοκατατάξουν
τον επαναστάτη Μοναχό,
Χριστοφόρο Παναγιωτόπουλο ή Παπουλάκο!
Τολμούν όμως, άραγε, να αγιοκατατάξουν
τον άγιο Επίσκοπο Φλωρίνης Αυγουστίνο;
Όχι βέβαια, αφού τον τρέμουν, όπως επίσης
τρέμουν και τα αληθινά πνευματικά του τέκνα.
Υπάρχει όμως και μια άλλη πιθανότητα. Ποια; Να
γνώριζαν οι σημερινοί Αρχιερείς (ή τουλάχιστον κάποιοι απ’ αυτούς) για τη ζωή
και το έργο τού Χριστοφόρου
Παναγιωτόπουλου, για τις επικρίσεις του προς τις πολιτικές και
εκκλησιαστικές εξουσίες κλπ., αλλά να τον ανακήρυξαν ως άγιο, επειδή, σύμφωνα
με τα μυαλά τους, δεν μπορεί πλέον ο άγιος
Χριστοφόρος Παναγιωτόπουλος ή Παπουλάκος (που είναι στον Ουρανό) να μπει ως
εμπόδιο στη ζωή τους και στα «εκκλησιαστικά» ή αντιεκκλησιαστικά σχέδιά τους. Έτσι
ίσως σκέφτονται…
Ο
Καντιώτης, όμως, εκτιμούν ότι πράγματι μπορεί να μπει ως εμπόδιο στα
«εκκλησιαστικά» ή αντιεκκλησιαστικά σχέδιά τους, ιδιαίτερα δε στα οικουμενιστικά σχέδιά τους.
Γιατί; Διότι είναι πρόσφατη η εκδημία του ενώ ζουν και τα πνευματικά του
παιδιά, κάποια εκ των οποίων
δεν έχουν συμβιβαστεί με το εκκλησιαστικό κατεστημένο και καταπολεμούν αυτό
το κατεστημένο, γι’ αυτό και αποτελούν σοβαρό εμπόδιο στις σημερινές πολιτικές
και εκκλησιαστικές εξουσίες…
Ο άγιος Επίσκοπος Φλωρίνης Αυγουστίνος είναι εκείνος,
ο μοναδικός, που προφήτευσε για τον κορωνοϊό, γι’ αυτό και η προφητεία του
προετοίμασε πολλά από τα πνευματικά του τέκνα τα οποία αντιστάθηκαν στην εποχή
τού ιού αλλά και των εμβολίων. Και είναι έτοιμα, μαζί με άλλους Χριστιανούς, να
αντισταθούν και στον οικουμενισμό που κάποιοι εκκλησιαστικοί ηγέτες
προετοιμάζουν σε βάρος τής Ορθοδοξίας μας.
Γι’ αυτό, ο άγιος και Προφήτης των καιρών μας, Επίσκοπος Φλωρίνης Αυγουστίνος, που τόσο πολύ αγαπούσε τον άγιο Χριστοφόρο
Παναγιωτόπουλο ή Παπουλάκο, είχε πει σε ένα κήρυγμά του: «Όταν θα είμαι πια στον Ουρανό, αν δω ότι
κινδυνεύει η Ορθόδοξη Εκκλησία, θα κατέβω κάτω στη γη και θα αρχίσω τα
ραπίσματα»!
Αλλά και ο
άγιος Χριστοφόρος Παναγιωτόπουλος ή Παπουλάκος, ο επαναστάτης των ραγιάδων,
μπορεί επίσης να μπει εμπόδιο στα σχέδια πολιτικών και εκκλησιαστικών
εξουσιαστών! Κι ας μην το πιστεύουν κάτι τέτοιο σήμερα κάποιοι Αρχιερείς, που μοιάζουν
να είναι άθεοι, όπως επίσης άθεοι ήταν και κάποιοι Αρχιερείς τής εποχής τού Παπουλάκου. Τουλάχιστον, έτσι τους ονόμαζε
ο άγιος Χριστοφόρος Παναγιωτόπουλος.
Άγιε του Θεού, Χριστόφορε, πρέσβευε υπέρ ημών.
Το 1952 κυκλοφόρησε το συγκινητικό βιβλίο
«Ο Παπουλάκος», του Κωστή Μπαστιά
για τον Μοναχό Χριστοφόρο Παναγιωτόπουλο.
Ποιος όμως ήταν πραγματικά ο άγιος Χριστοφόρος Παναγιωτόπουλος ή Παπουλάκος;
Όσες και όσοι θέλουν να διαβάσουν για τη ζωή του και
το έργο του, έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν κάποιο από τα βιβλία που υπάρχουν
σήμερα γι’ αυτή την άγια προσωπικότητα. Εμείς εδώ όμως, σας προτείνουμε να
διαβάσετε ένα συγκινητικό αριστούργημα του βίου τού αγίου, που έγραψε ο Κωστής Μπαστιάς, με θέμα «Ο Παπουλάκος».
Πρόκειται για ένα σπάνιο βιβλίο που, αν και δεν
κυκλοφορεί πια, ωστόσο μπορεί κάποιος
να το βρει, έστω και μεταχειρισμένο, στο «Παλαιοβιβλιοπωλείο», οδός Φιλολάου
151 στο Παγκράτι, στην Αθήνα ή να μπει στην ακόλουθη ηλεκτρονική διεύθυνση για
να το παραγγείλει: https://www.palaiobibliopolio.gr/%CE%9F-%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CF%82-p-24702.html
Η αναδημοσίευση για τον επαναστάτη άγιο,
Χριστοφόρο Παναγιωτόπουλο ή Παπουλάκο.
Για να πάρει όμως, κάποια ή κάποιος, μια πολύ μικρή
γεύση από την πολυτάραχη ζωή και το έργο τού επαναστάτη αγίου Χριστοφόρου Παναγιωτόπουλου ή Παπουλάκου, αναδημοσιεύουμε εδώ
ένα μικρό αλλά θαρραλέο κείμενο που βρήκαμε στο διαδίκτυο, στην ιστοσελίδα dimpenews
.
Το κείμενο αυτό το δημοσιεύουμε εδώ όπως περίπου το
βρήκαμε στο διαδίκτυο, ωστόσο διορθώσαμε κάποια λάθη ορθογραφικά και συντακτικά,
προσθέσαμε κάποια «κόμματα» και «τελείες» που έλειπαν κλπ., όπως επίσης βάλαμε
και κάποιους μεσότιτλους (με καφέ χρώμα), ώστε να είναι ευκολοδιάβαστο. Το
κείμενο αυτό έχει ως ακολούθως:
Ποιος ήταν
ο Χριστοφόρος
Παναγιωτόπουλος
ή Παπουλάκος;
«Η επίσημη κρατική προπαγάνδα του Όθωνα και των
Βαυαρών Αντιβασιλέων κατηγόρησε τον Παπουλάκο ότι είχε στρατολογηθεί από
τον Κατακάζη, από το πρέσβη του τσάρου στην Ελλάδα, και περνούσε στον κοσμάκη
την προπαγάνδα των Ρώσων (δηλαδή,
ό,τι κάνουν σήμερα κάποιοι πολιτικοί και εκκλησιαστικοί άρχοντες).
Ο γεροκαλόγερος δεν μασούσε τα λόγια του απέναντι στην
εξουσία και στην ξενοκρατία. Τα έβαζε με τους ισχυρούς κι όχι «όπου τον έπαιρνε». Μπρόγκαρε
το Παλάτι.
Κατηγορούσε τον βασιλιά ότι είναι αβάπτιστος και ήθελε
τον αποχριστιανισμό της χώρας (ό,τι
κάνουν και οι σημερινοί δυνάστες). Ονόμαζε τους Βαυαρούς ‘‘διαβολοτραγιά”,
(χαρακτηρισμός που πάει γάντι στους σημερινούς
Ευρωενωσιακούς).
Κατηγορούσε τους δασκάλους ότι δίδασκαν ‘‘άθεα
γράμματα” (ενώ σήμερα τα πήξανε στον
…Θεό), έλεγε ότι οι Άγγλοι είναι Εβραίοι, ονόμαζε τα δικαστήρια ‘‘γυφτόσπιτα”.
Κατηγορούσε την Ιερά Σύνοδο ότι αποτελείται από άθεους,
(ενώ σήμερα (2024) δεν είναι άθεοι, απλά
οι περισσότεροι δουλεύουν για δύο Κυρίους, έχουν δύο αφεντικά… Ποιον από τους
δύο πουλάνε, αυτό πια είναι προφανές)…
Ο Παπουλάκος έγινε ο υπ’ αριθμόν 1 εχθρός του κράτους
και της Εκκλησίας-προτεκτοράτο. Αλλά το κήρυγμά του είχε τρομερή απήχηση
στις τοπικές κοινωνίες. Άρχισαν να τον θεωρούν άγιο. Κόβαν τρίχες από τα γένια
του και τις έβαζαν σε κορνίζες, θεωρούσαν άγια τα μαχαιροπίρουνα που
χρησιμοποίησε, σκούπιζαν τον ιδρώτα του με μαντήλια και, στη συνέχεια, τα
χρησιμοποιούσαν για θεραπεία αρρώστων.
Η Ιερά Σύνοδος εκείνης της εποχής
κυνηγούσε άγρια τον άγιο Παπουλάκο
Η Ιερά Σύνοδος που είχε μετατραπεί σε Ανίερη Σύνοδο
της εξουσίας, του απαγόρευσε να κηρύττει ενώ η αστυνομία άρχισε να τον κυνηγά. Θύμωσε
ο Παπουλάκος και κάλεσε τον λαό σε αντίσταση.
Συγκρότησε σώμα εθελοντών ενόπλων που τον ακολουθούσαν
στις περιοδείες για προστασία του από τα αποσπάσματα των χωροφυλάκων. Όποιοι
άπλωσαν χέρι πάνω του, είτε νομάρχες, είτε έπαρχοι, είτε μοίραρχοι, σχεδόν
λιντσαρίστηκαν από τον λαό.
Μετονόμαζε τα χωριά από όπου περνούσε.
Χιλιάδες Έλληνες περιφρουρούσαν τον Παπουλάκο.
Στη Μονεμβασιά, τον υποδέχθηκαν 7.000 Έλληνες, όταν
μπήκε στην Καλαμάτα βαράγαν οι καμπάνες, στη Μάνη σήμανε ξεσηκωμός.
Το σύστημα του έστησε καρτέρι στη Λακωνία. Ήταν περίπου
64 χρονών, τότε, ο Παπουλάκος. Ένα Τάγμα στρατού, εθνοφύλακες, 2.000
χωροφύλακες, 1 πυροβολαρχία και 5 πολεμικά πλοία εκστράτευσαν εναντίον του. Δεν
τον έπιασαν, όμως. Χιλιάδες οπλισμένοι Μανιάτες περικύκλωσαν τον Παπουλάκο
και απείλησαν ότι θα γίνει μακελειό. Περιφρούρηση. Έτσι, «κάνανε πίσω» τα
τσουτσέκια της εξουσίας…
Τον συνέλαβαν με προδοσία, όπως τον Χριστό.
Τον Χριστό τον πρόδωσε ο Ιούδας.
Τον Παπουλάκο τον πρόδωσε ο παπα-Βασίλαρος!
Κι αφού δεν τον βάλαν στο χέρι, στα ίσα, ανέσυραν την
παλιά αλάθητη μέθοδο της προδοσίας, με δωροδοκία. Ο Παπουλάκος, που είχε
καταφύγει στο μοναστήρι της Βοιδονίτσης, έστειλε έναν αγράμματο παπά της
συνοδείας του για να μεταφέρει μηνύματα και ειδήσεις. Αυτόν τον παπά τον
συλλάβανε οι άνθρωποι του κράτους. Ήταν ο παπα Βασίλαρος.
Τον πήγαν στη Σπάρτη, «έπεσαν πάνω του» στρατηγοί
και νομάρχες και δεσποτάδες, τον χαρτζιλίκωσαν αδρά με 6000 δραχμές (εκείνης
της εποχής), γι’ αυτό και δέχθηκε να καταδώσει τον Παπουλάκο. Οπότε,
συνάντησε τον Παπουλάκο έχοντας μαζί του έξι αστυνομικούς που ήταν ντυμένοι
όπως οι Μανιάτες χωρικοί, οι οποίοι και τον απήγαγαν. Τον φυλάκισαν στο
μπουντρούμι του Ρίου, στην Πάτρα. Όμως, δεν τον δίκασαν ποτέ, από τον φόβο της
λαϊκής εξέγερσης. Αυτή την πράξη την ονόμασαν …«διοικητική κράτηση»!
Από την εξορία του στη Νάξο,
αναχώρησε για την αιωνιότητα.
Ο προδότης, παπα-Βασίλαρος, δολοφονήθηκε.
Ο λαοφιλής Παπουλάκος, το λαϊκό ίνδαλμα, ο άνθρωπος
του Θεού, μεταφέρθηκε σε κάποια Ι.Μονή της Άνδρου όπου η εξουσία τον είχε
κλείσει σε κατ’ οίκον περιορισμό, σε απομόνωση. Το 1854 εξορίστηκε στη Μονή
Παναχράντου της Άνδρου, όπου απεβίωσε στις 18 Ιανουαρίου 1861, σε ηλικία 91
ετών και ετάφη εκεί.
Τη μέρα που πέθανε, δάκρυσαν οι εικόνες των
εκκλησιών λέει ο θρύλος…
Όσο για τον παπα Βασίλαρο, είχε την τύχη του προδότη.
Δολοφονήθηκε στις Σπέτσες. Τα λαϊκά κινήματα δεν συγχωρούν… Ούτε η θεία πρόνοια
επεμβαίνει, κατά τη μοίρα του Ιούδα… Ως και για τον ίδιο του τον πατέρα, ο
παπα Βσίλαρος έγινε μισητό πρόσωπο, γι’ αυτό και τον καταριόταν, οπότε όταν του
φέρανε το μαντάτο του θανάτου του γιου του, του παπα Βασίλαρου, έδωσε δύο τάλαρα
φιλοδώρημα στον αγγελιαφόρο για τα ‘‘συχαρίκια”.
Ο Χριστοφόρος Παναγιωτόπουλος ή Παπουλάκος
ήταν, από τότε, άγιος στις καρδιές των πιστών.
Ο Παπουλάκος, ο άγιος στη μακριά μαύρη λίστα των μη
αγιοκαταταχθέντων αγίων, που για ευνόητους λόγους το θρησκευτικό
κατεστημένο τους πέταξε στα αζήτητα και στη χωματερή της ιστορίας,
γεννήθηκε το 1795 στα Άρμπουνα των Καλαβρύτων. Μέχρι πρότινος, όταν
κάποιοι πήγαιναν στο χωριό του, μπορούσαν να πάνε σε κάποιον χωματόδρομο όπου
υπήρχε μια εκκλησιά. Κι εκεί κάποιοι βγάζαν ένα σεντούκι όπου οι άνθρωποι προσκυνούσαν,
κρυφά, την βλογημένη κάρα του.
Ο Χασάπης που έγινε μοναχός, ο ιεροκήρυκας,
ο επαναστάτης των ραγιάδων, ο άγιος.
Αυτό είναι το πεπρωμένο των επαναστατών και των
ανένταχτων αγίων (μη αγιοκαταταχθέντων) στην ραγιαδοκρατούμενη Ελλάδα.
Ήταν χασάπης στο επάγγελμα. Στα 60 του όμως καλογέρεψε, αρχικά στο Μέγα
Σπήλαιο. Αργότερα, ασκήτεψε σ’ ένα μοναστήρι που έκτισε ο ίδιος. Στη συνέχεια,
άρχισε τις περιοδείες του στον λαό… Ο λαός τον αγάπησε και τον φώναζε Άγιο
Χριστόφορο ή Παπουλάκο. Το κοσμικό του όνομα Χριστόφορος Παναγιωτόπουλος.
Η Προφητεία του
για Σόδομα και Γόμορρα στην Ελλάδα,
που εκπληρώνεται στην εποχή μας.
Να και μια προφητεία του Παπουλάκου: ‘‘Φοβοῦνται ν’ ἀκούσουν
καὶ τὴ φωνή μου καὶ ν’ ἀντικρύσουν τὸν σκοῦφο μου. Χρόνια ζητάω νὰ κριθῶ,
κι ἀντὶς νὰ μὲ κρίνουν, μὲ φυλακώνουν ἄκριτον καὶ πιστεύουν πώς δένουν ἔτσι τὸν
λόγο τοῦ Θεοῦ.
Ἄδικος ὅμως ὁ κόπος τους. Φοβερὸ ἀστροπελέκι θὰ
πέσει στὰ κεφάλια τους καὶ θὰ τοὺς κάμει στάχτη σὰν τὰ Σόδομα καὶ Γόμορρα».
(σέλ. 244).
Είμαστε στα προεόρτια αυτής της προφητείας του αφού ο
Θεός για να κάμει τις εξουσίες στάχτη, σαν τα Σόδομα και Γόμορρα, πρώτα θα
έπρεπε να γίνουμε Σόδομα και Γόμορρα.
Και τώρα που γίναμε Σόδομα και Γόμορρα, και μάλιστα επίσημα
και με κρατική βούλα, δεν απομένει παρά να επαληθευθεί αυτή η προφητεία!
Οι εξουσίες
δεν θέλουν αγίους λεύτερους,
ούτε πιστούς λεύτερους.
Υπάρχει κι αυτή η αγιοσύνη… η λεβέντικη, η απροσκύνητη,
η αδούλωτη, η παλικαρίσια… που προτάσει το κοινό καλό από τη συμφεροντολογική
ατομικιστικού τύπου σωτηρία… Αλλά οι εξουσίες δεν θέλουν αγίους λεύτερους, ούτε
πιστούς λεύτερους. Θέλουν πιστούς πρόβατα άβουλα και άλογα (χωρίς λογική), και
αυτοί να είναι αφεντάδες και χειραγωγοί μας… Κι ας μιλούν για αυτεξούσιο…
Ο αυτέξουσιος άνθρωπος κι ο Άναρχος Θεός… αυτό
είναι το ρομάντζο, το ειδύλλιο της πιο σφοδρής αγάπης… Τέτοιος ήταν ο βίος του
Παπουλάκου»…
Δημοσιεύουμε όμως και ένα ακόμη κείμενο, είναι από τη Φιλιππία Βενετσάνου, το οποίο κείμενο έχει ως εξής:
.JPG)
